"Η Αθήνα της μιας διαδρομής", Πέτρου Μάρκαρη, εκδόσεις Γαβριηλίδη, σ.248, τιμή 13,85, ISBN 978-960-336-982-0

Στους λάτρεις των ιστοριών του Μάρκαρη είναι γνωστές οι διαδρομές του αστυνόμου Χαρίτου, που ως την προτελευταία περιπέτειά του γίνονταν με το ιστορικό Μιραφιόρι του. Σε τούτο το βιβλίο, όμως, ο συγγραφέας συναγωνίζεται τον ήρωά του.  Ο Μάρκαρης παίρνει τον Ηλεκτρικό από τον Πειραιά και κατεβαίνει σε κάθε έναν από τους 24 σταθμούς της διαδρομής ως την Κηφισιά. Βολτάρει, κοιτάζει, διακρίνει, θυμάται και φέρνει στο προσκήνιο ιστορίες τόπων και ανθρώπων. Με αδρές γραμμές σχεδιάζει την κοινωνική διαστρωμάτωση της πόλης μας και μας αφήνει έκπληκτους με τη φρεσκάδα της αντίληψής του. Επισημαίνει πράγματα και καταστάσεις που δεν διακρίνουμε καθώς έχουν περάσει στην καθημερινότητα κι έχουν γίνει στα δικά μας μάτια ένα με το φόντο. Έτσι στη μεσοαστική Κυψέλη παρατηρεί την εγκατάλειψη εντυπωσιακών οικιών από την αποχώρηση παλιών κατοίκων και στη προσφυγική Νέα Ιωνία κάνει τη σύγκριση: "μεγάλη διαφορά ανάμεσα στους πρόσφυγες και στους Ελλαδίτες. Οι πρόσφυγες κρατιούνται σ' αυτό που έφτιαξαν, το συντηρούν, το φροντίζουν, το καλλωπίζουν. Αντίθετα οι Ελλαδίτες παραδίδουν τις συνοικίες τους στην υποβάθμιση και την εγκατάλειψη και πηγαίνουν σε άλλες. Οι νομάδες είναι οι Ελλαδίτες, οι άλλοι είναι απλώς πρόσφυγες".
Η Αθήνα ζωντανεύει σ' αυτές τις σελίδες. Στις Τζιτζιφιές ακούγονται τραγούδια, στην Ομόνοια και στους γύρω δρόμους δεν πουλάνε πια κουλούρια αλλά ναρκωτικά κάθε είδους, στις αυλές της Νέας Φιλαδέλφειας γειτόνισσες κουτσομπολεύουν τους περαστικούς και στην οδό Εκάβης ο φανταστικός παλαιοκομμουνιστής Λάμπρος Ζήσης, φίλος του αστυνόμου Χαρίτου, έχει το καταφύγιό του. Αλλού μυρίζουν μαγειρευτά κι αλλού μαγειρεύονται πολιτικές ανατροπές. Στην ιστορική Κηφισιά η δεξιά και η δεξιότερη άρχουσα τάξη γειτνιάζει με τα θερινά ανάκτορα Τατοΐου. Ιστορικές πληροφορίες, ταξικές διαφορές, νεοελληνικές νοοτροπίες, οι γκασταρμπάιτερ και οι οικονομικοί μετανάστες, ιστορικά καφενεία και αποπνικτική κίνηση αυτοκινήτων, κάθε τι ιδωμένο σαν αυτό που είναι και ταυτόχρονα σαν αυτό που σηματοδοτεί. Μου αρέσει ο τρόπος του Μάρκαρη. Μπορεί να διακρίνει, κατόπιν δεν φοβάται να τολμήσει φρέσκες ερμηνείες ή να διατυπώσει μη αρεστές αλήθειες κι ωστόσο παραμένει τρυφερός προς ανθρώπους, τόπους και προς την πολυπρόσωπη κυρία Ιστορία.
Το βιβλίο πρωτοεκδόθηκε το 2010 στη Γερμανία. Τότε ζούσε ακόμα ο Κοεμτζής (τον συναντά) και πούλαγε το βιβλίο του στην Πλάκα κι έξω από τα δικαστήρια της Ευελπίδων. Κι ακόμα ένα στοιχείο που δεν αναφέρει, από διακριτικότητα, ίσως. Απέναντι από τον σταθμό Μοναστηράκι, στην οδό Αγίας Ειρήνης βρίσκεται τώρα πια ο εκδοτικός οίκος του Σάμη Γαβριηλίδη σε αναπαλαιωμένο νεοκλασικό με το ζωηρό στέκι "Ποιήματα κι Εγκλήματα" στο ισόγειο.